Naar Waiheke Island en Claudio

Na een gezellige BBQ van de buren die tot 5 uur ' s ochtends heeft geduurd, ontwaakt de familie een beetje brakjes. Een paar bakken koffie om de motor weer op gang te brengen zijn essentieel op dit soort momenten. Om 8 uur zitten we in de auto onderweg naar de ferry die ons vandaag naar Waiheke Island brengt, een snelle crossing van iets meer dan een half uur met een catamaran. Waiheke is een prachtig eiland voor de kust met zo'n 8.000 inwoners, waar tijdens de zomermaanden tot zo'n 30.000 mensen in totaal bivakeren en hoort ook bij Auckland. We worden bij de ferryterminal opgehaald door Claire en Jim, vrienden van David en Robyn die nu een paar jaar op dit eiland wonen en dagelijks de ferry heen en weer naar het vaste (Auck)land nemen voor hun werk.

Met een gehuurd busje gaan we met z'n achten onderweg. Na een tiental minuten rijden komen we aan bij een lokaal marktje, waar allemaal biologische hippies hun spullen verkopen. Uiteraard zitten daar ook de nodige Nederlanders tussen. We spotten een oud stel flowerpower-geitenwollensokken-appelflappen-en-oliebollen-bakkers aan die ook verse vijgen verkopen. David koopt een zak vijgen; oliebolletjes met een graadje of 26 buiten is iets "too much". Dit marktje geeft je haast het gevoel op de filmset te zijn beland van " Toen was geluk heel gewoon". We hebben nog even gezocht naar Jaap en Nel Kooiman.

Na een koffietje en een loempiaatje van geitenkaas met peterselie‎ vervolgen de wielen van de bus de weg naar boven. Na de nodige " Ohhs, aaahs en woooows" komen we aan bij wijnboerderij "Man o War" voor een wijnproeverij en lunch. Het valt mij op dat de dames ineens allemaal hun mobieltjes, kamera's en "go pros" tevoorschijn halen en er foto's en filmpjes gemaakt worden van glazen wijn ..... of had het te maken met Claudio uit Chili die een betoverende uitstraling blijkt te hebben op de dames. Ze hangen aan zijn lippen als hij vertelt over druiven, smaken en reuken. Als echte kenners verlaten zij het proeverij gedeelte om vervolgens buiten met elkaar te lunchen met een prachtig uitzicht op zee.

We verlaten Claudio‎ en stappen in de bus maar merken binnen drie minuten dat we iets te zwaar hebben geluncht. Ons busje is niet in staat om een berg omhoog te komen dus stappen we uit en neemt Jim in zijn eentje de Van op zijn nek om de bergronding te nemen. Na een tweede wijnproeverij bij tante Sedonia even verder op slingeren we het eiland over om bij Claire en Jim thuis af te sluiten met pizza, water en wijn. Daar krijgen we met ons eerste tropische buitje te maken. Jim zet ons vervolgens af bij de ferry en varen we al wiebelend terug naar Auckland harbour. Moe, na een leuke dag, duiken we rond half elf onder de lakens.