Vlucht naar huis

Vanochtend hebben we op het vliegveld afscheid genomen van Robyn en David‎. Met een dubbelshot Espresso hebben onze ogen een echte Maori look en onze hartslag geeft een paar extra slagen die we vandaag nodig zullen hebben om de ongeveer 19000 km te overbruggen. Vlucht SQ286 van Auckland naar Singapore staat gepland om 13:30 uur te vertrekken. In de vertrekhal op Auckland zit, staat en hangt een enorme kluwe mensen die allemaal wachten om straks plaats te nemen in de enorme grote vogel die reclame maakt voor Singapore Airlines. Deze vogel heeft een bovendek en een onderdek, twee enorme vleugels en twee grote slurven aan de zijkant. Wij zitten op rij 54 in het midden onder in gezellig met z'n viertjes naast elkaar. De mannen op de hoeken, de vrouwen in het midden. We krijgen een warm washandje aangereikt om ons even op te frissen. Onze vogel (luisterend naar de naam A380-800) oogt vriendelijk, schoon en opgeruimd. Wow wat een ding als hij de lucht in gaat. Het valt op dat het geluid van deze vogel een stuk rustiger is dan we van andere vogels gewend zijn en ook de lucht aan boord lijkt veel natuurlijker. Niet zo bedompt waar je soms zo'n hoofdpijn van krijgt en je het gevoel hebt veel te moeten drinken om niet uit te drogen. We krijgen de menukaart en kunnen een selectie maken van de dranken- en spijskaart. Oei ... een Bloody Mary en een Singapore Sling .... klinkt goed. Meta en Dirk hadden vooraf al aangegeven vegetarische maaltijden te willen, dus zij krijgen een sticker. Stewardess 1 met mooie oogopslag en prodent smile in zo'n mooie kimono geeft ons een overlevingspakket: twee blauwe vliegtuigsokken, een wegwerptandenborstel en een mini tandpastaatje - zo ... wij zijn er helemaal klaar voor: Singapore .... here we come!
We beginnen maar met een tomatensapje en een zakje pindaas. Het is tenslotte pas 14:15 en nog wat vroeg voor het zware werk. ‎Een selectie van 452 films, ontelbare series, muziek, games en studieboeken zitten achter de knopjes op het scherm in de rugleuning voor mij. Maar eens even zoeken waar ik naar wil kijken vandaag.... Helaas krijgen we geen tijd om een film uit te zoeken, want onze european vegamaaltijd wordt al bezorgd: Lasanga met curcuma, spinaza, groentjes. Kaas op toast, een rauwkostje, watertje en een stukje cake, wijn, ijs. Als we alles opeten zullen we een upgrade nodig hebben naar de ruimere stoelen in de businessclass, dus houden ons maar een beetje rustig. Je doet als passagier in een vliegtuig ook niet de minimaal aanbevolen 5000 stappen per dag.

We zijn inmiddels 2.5 uur onderweg en verscheidene mede reisgenoten zoeken boerend en ruftend (naar goed aziatisch gebruik ten teken dat de maaltijd heeft gesmaakt) hun weg naar de centraal gelegen zitzuigtoiletten om de overtollige resten te lozen. Als er een Aziaat de pot wel erg lang 'op rood' laat staan maak ik me zorgen dat hij misschien wel is meegezogen. Net voor ik met mevr kimono prodent smile 2 mijn zorg wil delen floept het lichtje op groen en komt onze aziaat met bruine wangetjes vrolijk lachend tevoorschijn en zoekt zijn weg terug naar zijn plekje in het luchtruim. Heee wat gebeurt daar! Zonder dat we er om hebben gevraagd gaan de lichten uit, de luiken dicht, wordt de airco aangezet en worden we geacht onze dekens en kussens te pakken en te gaan slapen. Zonder nachtzoen van kimono 1 of 2 blijf ik sowieso wakker. We komen vanavond om 18:45 lokale tijd aan in Singapore en hebben dan vijf uur de tijd om een beetje rond te hobbelen voor onze nachtvlucht naar 020 aanvangt, dus lijkt het ons verstandiger vannacht een aantal uren te pitten om weer zo snel mogelijk in het Rotterdamse ritme te komen. Tijd voor nog een filmpje. Tijdens de aftiteling van mijn film mogen we wakker worden en floepen de lichten aan. Inmiddels zitten we op 1939 km van Singapore, dus nog een dikke twee uur te gaan. We krijgen een wijntje geserveerd om de sfeer aan boord wat op te vrolijken en weer een vegamaal voor de vega's en een vlees of vis variant voor de alles eters. Bizar om te bedenken dat er zomaar 1000 maaltijden aan boord geserveerd worden in de uurtjes die wij in de lucht hangen.
We naderen Singapore. Ik voel het aan de oren. Onze vogel zakt nu gestaag. Bijna hebben we de eerste helft van onze reis achter de rug. Na een zachte landing hebben we weer contact met moeder aarde.


We zijn geland op Singapore airport en strekken de benen. Wat een groot vliegveld is dit‎! Wij zien eigenlijk maar een klein geeelte van het geheel, maar na zo'n lange eerste vlucht en tussenstop is het heerlijk om op het gemakje even bij te komen. We krijgen elk voor 40 SDollar aan gratis vouchers om uit te geven in de shops op het vliegveld: de helft vrij te besteden aan eten, douches en spullen - de andere helft aan parfum en drank. Wij drinken een koffietje, nemen een heerlijke regen-douche en komen als herboren terug in de terminal in schoon ondergoed en fris nieuw shirt, okseltjes gestift en haartjes gewassen. Dit was de lekkerste douche sinds tijden en ik neem het besluit als we ooit weer zo'n lange trip maken, om de tussenstop mede te gebruiken om te douchen! Ondanks de twee maaltijden op de eertse vlucht hebben we toch een beetje trek en besluiten in het "hard-rock cafe" een bord nachos te bestellen en een drankje. Het heerlijk zoute tussendoortje zonder rijst doet ons goed. Met bijbetaling van een paar dollar kopen we nog twee flesen gin en zetten we koers naar terminal A11/12 voor de laatste vlucht van Singapore naar 020. Als makke schapen laten we ons geleiden tussen de touwen naar douane en bagagecheck en zonder problemen nemen we plaats in het vliegtuig. We snoeren ons in en vertrekken net na middernacht. We hebben geen trek meer in een warme maaltijd maar zappen wat rond op de schermpjes voor ons en dommelen af en toe een half uurtje tot een uurtje weg. Boven Afganistan komen we in wat turbulentie terecht en schudden we een beetje alsof we over een hobbelige weg rijden, maar verder hebben we een prachtige nachtvlucht en door wind in de kont landen we een goede drie kwartier eerder dan gepland. Op Schiphol worden we opgewacht door Ronalds moeder Joke en zus Jolanda. Het is altijd leuk om aan de andere kant van het glas te worden opgewacht (en gekust) door mooie vrouwen, zeker als dat onverwachts is! Onze auto staat voor de deur geparkeerd en op het gemak tuffen we richting 010. Op de A4 wordt de zon wakker en weerkaatst z'n oranje, rode en roze kleuren tegen de blauwe lucht voordat hij vastgespijkerd de rest van de werkdag fel aan de hemel de aarde en haar bewoners verlicht en verwarmt. We zetten Ronald en Nienke thuis af en rijden richting ons eigen paleisje. Na een bak koffie en een boterhammetje hollandse kaas duiken we een paar uur onder ons fluffie dekbed. We dromen weg en gaan nu beginnen aan het verwerken en nagenieten van deze heerlijke vakantie!